Love forever?

Ludmiła

Dziewczyna pożegnała się z Diego, po czym poszła do mieszkania. Tam wzięła szybki prysznic, rozpuściła i rozczesała włosy, zrobiła sobie mocniejszy makijaż, zmieniła bieliznę i ubrała się w sukienkę oraz wysokie szpilki. Potem spakowała jeszcze potrzebne rzeczy do torebki i wyszła z domu, kierując się do agencji.

Ludmiła

Pod jej mieszkaniem znaleźli się dość szybko. Dziewczyna wysiadła i spojrzała na swój blok, po czym odetchnęła. Nie lubiła tej okolicy. Niedaleko była agencja i nawet jeśli była zamknięta, a właściciel i cała reszta alfonsów siedziała i czekała na proces, przechodził ją nieprzyjemny dreszcz, gdy tu była. Westchnęła i ruszyła do wejścia, a potem na górę do mieszkania.

Ludmiła

Dziewczyna spojrzała na Diego i pokręciła lekko głową.
- Nie trzeba. Zaczekaj tylko chwilkę - odparła łagodnie, po czym wzięła walizkę i zaczęła do niej pakować resztę rzeczy. Wiedziała, że będzie musiała połowę z nich wyrzucić, albo najlepiej gdzieś sprzedać... Nie będzie przecież chodziła w tak skąpych rzeczach. Skrzywiła się lekko na widok kolejnej sukienki ledwo przykrywającej pośladki, po czym wrzuciła ją do walizki. Potem poszła do łazienki i wzięła kosmetyki, żele i tego typu rzeczy. W końcu była gotowa.
- Okej, możemy jechać - oznajmiła, posyłając mu lekki uśmiech. Wciąż bawiło ją to, że na policzku miał ślad po jej szmince, była ciekawa jak szybko się zorientuje.